Από τον Δημήτρη Μπούζα Όσοι στάθηκαν τυχεροί και κατάφεραν να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά τον χθεσινό ΠΑΟΚ, σίγουρα θ’ αναρωτήθηκαν, αν αυτή η ομάδα, ήταν η ίδια που πριν από λίγες ημέρες (κυριολεκτικά μερικά εικοσιτετράωρα) προσπαθούσε σπασμωδικά και άτσαλα να βρει την αγωνιστική της ταυτότητα, προβληματίζοντας ως ένα σημείο, ακόμη και τους αισιόδοξους οπαδούς της.
Ο χθεσινός ΠΑΟΚ, απίστευτα μεταμορφωμένος προς το καλύτερο, δύο κλάσεις και τρία επίπεδα πάνω από τις εμφανίσεις και αποδόσεις των φιλικών αναμετρήσεων, εξέπληξε και εντυπωσίασε παρουσιάζοντας «στοιχεία» και «πλεονεκτήματα», τα οποία θαρρείς και τα είχε φυλαγμένα για το πρώτο ευρωπαϊκό του βήμα.
Η αποστολή στο Όσλο, κάτω από τις συνθήκες που έγινε και μέσα από τις αντιξοότητες που προέκυψαν (τραυματισμός του φορμαρισμένου Μουσλίμοβιτς, βάρβαρες καιρικές συνθήκες), θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και να καταχωρηθεί στο ευρωπαϊκό αρχείο της ομάδας, σαν «απόβαση γενναίων μαχητών σε άγριες και δυσπρόσιτες ακτές».
Πιθανόν η τεράστια διαφορά του «προχθεσινού» με τον «χθεσινό» ΠΑΟΚ, να προκαλεί ενθουσιασμούς που οδηγούν σε υπερβολικούς θετικούς χαρακτηρισμούς. Ωστόσο η αλήθεια και η ποδοσφαιρική πραγματικότητα που «αποτυπώθηκαν» στον αγωνιστικό χώρο, δίνουν ασφαλώς το δικαίωμα για δικαιολογημένα εγκώμια, που απέχουν πολύ από τις κατασκευασμένες υμνολογίες οι οποίες είθισται να συνοδεύουν, τις όποιες επιτυχίες των θεωρητικά μεγάλων του Λεκανοπεδίου.
Κι αυτό, γιατί ο χθεσινός ΠΑΟΚ, ήταν όντως μια ομάδα που δεν της «έλειπε» τίποτε. Ή μάλλον μια ομάδα που τα είχε όλα. Πάθος και πίστη γι’ αυτό που ήθελε, απόλυτη ποδοσφαιρική πειθαρχία, συντονισμός και σωστή καθοδήγηση από τον προπονητή της. Μερικοί, θα αιφνιδιάστηκαν από τον συντηρητικό τρόπο με τον οποίο επέλεξε ο Πορτογάλος κόουτς την ενδεκάδα του. Θα ήθελαν περισσότερη συμμετοχή κάποιων νέων αποκτημάτων. Ίσως και τολμηρότερη αρχική προσέγγιση του παιχνιδιού με κάποιες «διορθωτικές» κινήσεις. Ο Σάντος όμως κινήθηκε με απόλυτο ποδοσφαιρικό ορθολογισμό, ποντάροντας επάνω σ’ αυτό που γνωρίζει καλύτερα, σ’ αυτούς που πιστεύει περισσότερο και σ’ ένα σχήμα δοκιμασμένο – με ελάχιστες βέβαια αποκλίσεις – στην χρονιά που πέρασε.
Ήθελε περισσότερο την εμπειρία, την επιβεβαιωμένη διαχρονική συνεργασία της «παλιάς φρουράς» με προοπτικές μικρών διαφοροποιήσεων, ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού και τις εξελίξεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προοπτικές διασφάλισης και σταθεροποίησης ενός αποτελέσματος πρόκρισης. Το χθεσινό κοουτσάρισμά του, αποδείχθηκε επιτυχημένο. Όχι μόνο από το αποτέλεσμα, αλλά και από την εμφάνιση της ομάδας και επιπρόσθετα από την απόδοση κάποιων «εκπροσώπων» της παλιάς φρουράς που άγγιξε μερικές φορές τα όρια της τελειότητας (Κονσεϊσάο – Μουσλίμοβιτς).
Η επιμονή του στον Λίνο και στον Φωτάκη, αξιολογήθηκε και βαθμολογήθηκε με πολύ καλό βαθμό, όπως ακριβώς ανάλογη ήταν και η απόδοσή τους. Γενικά ο Πορτογάλος χθες θα πρέπει να ένιωσε ικανοποίηση και περηφάνια για την ομάδα του. Δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κανείς τον Δικέφαλο σε παιχνίδι, να έχει την απίστευτη απεικόνιση και απόδοση μιας ομάδας με τόσους πολλούς διακριθέντες (σχεδόν το σύνολο των χρησιμοποιηθέντων). Από τον πολύ σταθερό Χαλκιά, τον απροσπέλαστο Σνάουτσνερ, το τσιμεντένιο δίδυμο των «σκληρών». (Μπιζέρα, Τσιρίλο μέχρι τον εκπληκτικό Λίνο, τον απίστευτο Κονσεϊσάο, τον έξοχο φορμαρισμένο και άτυχο Μουσλίμοβιτς, τον ουσιώδη και ακούραστο εργάτη Σορλέν, τον μαχητή Φωτάκη, αλλά και τον «οδοστρωτήρα» πολύ μεγάλο ανασταλτικό μέσο Πάμπλο Γκαρσία. Προσθήκες πολύτιμες: Ίβιτς – Αναστασάκος, Φιλομένο και Μαλεζάς. Τυχεροί λοιπόν όσοι είδαν τον χθεσινό θριαμβευτή της Νορβηγίας… έστω και κάτω από συνθήκες της εποχής της ποτο-απαγόρευσης. Ανάμεσα τους και μεις που υπογράφουμε, χωρίς καμία επιφύλαξη την άποψη ότι ο ΠΑΟΚ χθες ήταν έξοχος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου