Αλβέρτης: «Τιμή και συγκίνηση»

Για την πλούσια καριέρα του μίλησε στην εφημερίδα «Πράσινη» ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. «Είναι πράγματα που δεν μπορείς να φανταστείς ποτέ. Νιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση», είπε ο πρώην πλέον αρχηγός του Παναθηναϊκού, αναφερόμενος στο γεγονός ότι το «τριφίλλι» αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα του για πάντα στην οροφή του ΟΑΚΑ. «Το περιστατικό με τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς ήταν ότι πιο στραβό μου έχει τύχει. Πραγματικά η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου αυτή. Όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με νίκες και ήττες είναι δευτερεύοντα», τόνισε ο «Φράγκι».



Αναλυτικά

Πως προετοίμασες τον εαυτό σου όλον αυτόν τον χρόνο για να έρθει το τέλος όσο πιο απαλά γίνεται;

«Σίγουρα χρειάστηκε μια προετοιμασία, αλλά έτσι όπως ήρθε με βοήθησε πάρα πολύ. Ήξερα από την αρχή της χρονιάς πως θα είναι πάνω κάτω η κατάσταση. Με βοήθησε να δω κάποια πράγματα από άλλη γωνιά, επίσης βοηθήθηκα να καταλάβω τι έκανα και εγώ τόσα χρόνια όντας ενεργό μέλος σ' αυτήν την ομάδα. Γιατί είναι διαφορετικά να είσαι μέσα και να παίζεις και διαφορετικά να βλέπεις απ' έξω».

Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα σου για πάντα στην οροφή του γηπέδου. Πως νιώθεις;

«Τιμή. Είναι πράγματα που δεν μπορείς να φανταστείς ποτέ. Νιώθω μεγάλη τιμή και συγκίνηση. Ευτυχισμένος...»

Ακόμη μπορεί να είναι νωρίς χρονικά για τελικές αποφάσεις, αλλά ποια θα είναι η επόμενη μέρα του “Φράγκι” στον Παναθηναϊκό;

«Η διάθεση υπάρχει, κάποιες κουβέντες έχουν γίνει και δεν μπορούμε να πούμε κάτι επίσημο για το τι, πως και που».

Υπήρξαν φορές που χύσατε ιδρώτα, κόπο αλλά δεν ήρθε τίποτε, όπως για παράδειγμα τις χρονιές του Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό;

«Θα το ξαναπώ άλλη μια φορά. Μάθαμε από κάποια πράγματα. Βασικό ρόλο έπαιξε η διοίκηση που ήταν συνεπέστατη δεν έλειψε ούτε μια μέρα από την ομάδα είχε στόχο είχε όραμα και υλοποίησε αυτά τα πράγματα. Δεν έρχεται κανείς ουρανοκατέβατος και να τα ξέρει όλα και είναι πολύ βασικό να μαθαίνεις μέσα από τα λάθη και να συνεχίζει μετά από μια περίοδο που δεν παίρνεις αυτά που θέλεις».

Τι θυμάσαι χαρακτηριστικότερα σε αυτή την πορεία;

«Χαρακτηριστική είναι η πρώτη μου χρονιά όπου δεν έχω ξεχάσει τίποτε λες και ήταν χθες. Πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στον “Τάφο του Ινδού” και συνάντησα τους παίκτες που έβλεπα μόνο στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Τότε που πήγαινα κάθε μέρα με τον Ντέιβις στην προπόνηση».

Δέκα χρόνια αυτοκρατορία με τον ίδιο προπονητή;

«Τελικά όπως αποδεικνύεται δεν φτάνει να είσαι μόνο καλός προπονητής... Πολλοί είναι αλλά νομίζω πως ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη είναι πάντα ένα βήμα μπροστά και το εννοώ αυτό που λέω. Οι άνθρωποι είναι παλαβοί με το μπάσκετ, δουλεύουν πολύ μεθοδικά, χρόνο με το χρόνο βλέπεις καινούρια πράγματα, καινοτομίες, ψάχνονται πολύ».

Πόσο δύσκολο είναι να τα εφαρμόσετε;

«Έχει να κάνει με τον τρόπο μετάδοσης. Το απλό είναι το πιο δύσκολο. Η ομάδα εδώ και δέκα χρόνια έχει μια χημεία, οι προπονητές μπορούν να μεταδίδουν τι ακριβώς θέλουν. Το νιώθουμε δεν το κάνουμε μηχανικά, είμαστε ένα ενιαίο σώμα χωρίς διαχωρισμούς».

Με τη λέξη Διαμάντιδη δίνεις ασίστ...

«Την παίρνω. Αρχηγός επόμενος. Βαδίζει σε πολύ καλό δρόμο, τίποτε δεν είναι τυχαίο, ότι κερδίζει ο καθένας το κερδίζει με την αξία του και για κάποια στοιχεία που διαθέτει. Δικαιωματικά επόμενος αρχηγός, η ομάδα στα χέρια του. Και δεν θέλω να πω πολλά για τον Δημήτρη, τον εκτιμώ ιδιαίτερα. Δεν θέλω να πω πολλά λόγια δεν είναι το στυλ μου ούτε το δικό του. Όλα είναι καλά».

Ποια είναι η στιγμή που έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό σου όλα αυτά τα χρόνια;

«Το περιστατικό με τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς ήταν ότι πιο στραβό μου έχει τύχει. Πραγματικά η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου αυτή. Όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με νίκες και ήττες είναι δευτερεύοντα».

Ποια είναι η ιδανική ζωή χωρίς το μπάσκετ;

«Ο καθένας έχει έναν τρόπο που φαντάζεται και επειδή περνάνε τα χρόνια, και περνάνε πολύ γρήγορα κατά τη γνώμη μου, αν μπορείς να ζεις κάποια πράγματα που πραγματικά σε γεμίζουν, να ζεις την κάθε μέρα, το κάθε λεπτό χωρίς να σκέφτεσαι κάτι άλλο. Όπως μπορείς».