Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης, ρισκάρει.
Το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, συνήθως, όμως, με τα πρόσωπα που επέλεγε να καθίσουν στον πάγκο και τα οποία συχνά δεν ήταν ανάλογου διαμετρήματος με τις βεντέτες της ομάδας. Οι τελευταίοι, άλλωστε, τις κρίσιμες στιγμές, σήκωσαν στους ώμους τους τον Ολυμπιακό.
**Αγωνιστικά, οι «ερυθρόλευκοι» δεν πλήρωσαν τα όποια ρίσκα πήρε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ. Το αντίθετο, μάλιστα. Κι αυτό το καταδεικνύουν τα αποτελέσματα (12 πρωταθλήματα τα τελευταία 13 χρόνια και 4 νταμπλ την τελευταία πενταετία).
Ο Σωκράτης Κόκκαλης, ωστόσο, τους τελευταίους μήνες έγινε ριψοκίνδυνος σε σημείο που δημιουργεί, πλέον, αίσθημα ανασφάλειας στους «κόκκινους»:
**Αρχικά, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ απομάκρυνε τον Ερνέστο Βαλβέρδε από την τεχνική ηγεσία, τον οποίο ήθελαν οι παίκτες (ο κύριος λόγος ήταν πως ο Σ. Κόκκαλης δεν μπορούσε να συγχωρήσει στον Ισπανό ότι τον είχε στο περίμενε τόσους μήνες, αλλά φυσικά έπαιξε το ρόλο του και ο οικονομικός παράγοντας). Και προσέλαβε τον «άσημο» Τιμούρ Κετσπάγια (πρώτο ρίσκο).
**Στη συνέχεια, υπήρξε φανερή αδυναμία στα οικονομικά. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δεν πείστηκαν να συμμετάσχουν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ και μετά «πάγωσαν» οι επαφές κυρίως με τον Β. Μαρινάκη που έθετε τους δικούς του όρους.
**Ετσι, ο Σ. Κόκκαλης προσπάθησε να κλείσει τις «τρύπες» στο ρόστερ με το μικρότερο δυνατό κόστος: Ο Μέλμπεργκ κάλυψε το κενό του Αντζα, ο Λεντέσμα του Πατσατζόγλου, ο Μαρέσκα του Μπελούτσι που πωλήθηκε στην Πόρτο, ο Ντάρμπισιρ (με αγορά πλέον) του Κοβάσεβιτς και ο Κατσικογιάννης του Μενδρινού. Και άφησε τελευταία τη μετεγγραφή αριστερού χαφ (δεύτερο ρίσκο), αν και οι Τζόρτζεβιτς, Λέτο αποχώρησαν νωρίς.
**Ο Σ. Κόκκαλης θεώρησε ότι θα «ψωνίσει» φθηνά τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου, αλλά όπως αποδείχθηκε η εκτίμησή του ήταν λανθασμένη και το ρίσκο που πήρε μεγάλο. Διότι, όπως δεν πέφτουν οι τιμές των Ντουντού και Γκαλέτι, επειδή λήγουν οι μετεγγραφές, έτσι δεν πέφτουν κι εκείνων των ποδοσφαιριστών οι οποίοι μπορούν «να κάνουν πραγματικά τη διαφορά».
Ο Ντιόγο π.χ. μπορεί να ήρθε πέρυσι στην Ελλάδα το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, αλλά ο Ολυμπιακός χρειάστηκε να ξοδέψει περισσότερα από 9 εκατομμύρια ευρώ για το 70% των δικαιωμάτων του.
**Το λάθος της διοίκησης επίσης ήταν ότι μετά την κλήρωση στις 7 Αυγούστου για τα πλέι οφ, που έφερε στον δρόμο του Ολυμπιακού την (περιορισμένων δυνατοτήτων) Σέριφ, δεν κινήθηκε άμεσα να κλείσει αριστερό χαφ που ήταν μέσα «στις οικονομικές δυνατότητες» των «ερυθρολεύκων». Αφού οι Γκονζάλες και Νενέ με τους οποίους ασχολήθηκε ο Ολυμπιακός νωρίτερα «ήταν ακριβοί» και «ήθελαν οι ομάδες τους από 6 εκατ. ευρώ».
**Οι Πειραιώτες, λοιπόν, γνώριζαν μετά τις 7 Αυγούστου ότι κατά 90% είχαν ήδη στην τσέπη τα 12 εκατ. της UEFA (και 17 αργότερα με τον αποκλεισμό του ΠΑΟ) από την πρόκριση στους ομίλους. Ομως, στην ΠΑΕ προτίμησαν να περιμένουν μέχρι τις 25 του μήνα το «ναι» του Μανσίνι, ο οποίος όμως ήταν κατηγορηματικά αρνητικός από τις αρχές Αυγούστου! Οπως και οι Κουαρέσμα, Τζιοβάνι Ντος Σάντος.
Την τελευταία στιγμή
Ετσι, έτρεξαν την τελευταία στιγμή να κλείσουν τον 24χρονο Βραζιλιάνο, Φερναντίνιο της Μπαρουέρι (που επίσης αρνήθηκε να έρθει στην Ελλάδα), προσφέροντας μάλιστα 4 εκατ. ευρώ. Αφού, όμως, στον Ολυμπιακό έφθασαν τελικά να δίνουν μέχρι και 4 εκατ. σε ομάδα (όσα ζήταγε η Λίβερπουλ τον Ιούνιο για τον Λέτο), γιατί δεν κινήθηκαν 20-25 ημέρες νωρίτερα για την απόκτηση, έστω δανεικού αριστερού μέσου, αλλά το άφησαν για την τελευταία στιγμή;
**Η οικονομική δυσπραγία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μετεγγραφική «αφλογιστία» του Ολυμπιακού. Από την ώρα που απέτυχε το σχέδιο πολυμετοχικότητας, ήταν φανερό ότι δεν υπήρχαν ουσιαστικά χρήματα για μετεγγραφές. Το αποδεικνύουν και οι αριθμοί: Δόθηκαν 6.750.000 ευρώ για τις μετεγγραφές των Μέλμπεργκ (2,5 εκατ. η Γιουβέντους), Ντάρμπισιρ (3 στην Μπλάκμπερν), Μαρέσκα (1 στη Σεβίλη) και Πάρντο (250.000 στη Ραπίντ Βουκουρεστίου), ενώ η ΠΑΕ εισέπραξε 5.000.000 ευρώ από την πώληση του Μπελούτσι στην Πόρτο.
**Επίσης, σε ό,τι αφορά τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών, το «ισοζύγιο» είναι «μία η άλλη»: Οι υψηλές αποδοχές των Μέλμπεργκ, Μαρέσκα (από 1,5 εκατ. ευρώ) και οι μικρότερες των Ντάρμπισιρ (700.000), Ζαϊρί, Λεντέσμα, (από 450.000), όπως και η διαφορά από τις αυξήσεις που έγιναν στους Γκαλέτι, Ντουντού, Τοροσίδη και Μήτρογλου, καλύφθηκαν από τη φυγή του Βαλβέρδε (1,5 εκατ. ευρώ), ενώ ο Κετσπάγια παίρνει τα μισά χρήματα από τον Ισπανό και την αποχώρηση των Τζόρτζεβιτς, Κοβάσεβιτς (από 850.000), Μπελούτσι (800.000), Λέτο (600.000), Αντζα (500.000), Πατσατζόγλου (350.000) και Μενδρινού (100.000).
**Τον κόσμο, βέβαια, τον ενδιαφέρει η ομάδα του να νικάει, κι όχι πόσα χρήματα μπαίνουν ή βγαίνουν από την ΠΑΕ. Οι φίλοι του Ολυμπιακού γκρινιάζουν, ενώ ο Τ. Κετσπάγια ζήτησε αριστερό χαφ και σέντερ φορ (ενώ λείπει και κεντρικός χαφ) και δεν αποκτήθηκε κανένας! Το πόσο θα κοστίσει αγωνιστικά και οικονομικά στην ομάδα θα το δείξει ο χρόνος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου