Επστάιν: τυχερός, σοκαρισμένος, προβληματισμένος

Η καλή πορεία του Ηρακλή στο φετινό πρωτάθλημα φαίνεται πως εξοργίζει τους φιλάθλους της ομάδας, οι οποίοι, μεμονωμένα, φρόντισαν δύο φορές σε διάστημα δεκαπέντε ημερών να φέρουν αναταραχή στις τάξεις του Γηραιού.

Η τελευταία αναταραχή προήλθε από την ανεγκέφαλη πράξη ενός αγνώστου να σταθεί στη μέση της περιφερειακής οδού της Θεσσαλονίκης, με ρίσκο μάλιστα της ζωής του και με σκοπό να πετάξει μια μεγάλη πέτρα στο λεωφορείο. Άγνωσται αι βουλαί αυτού του «κυρίου» που έπραξε τα άνωθεν. Κανείς δε βάζει στοίχημα για το τι ακριβώς ήθελε να πετύχει… πέτυχε όμως τον επιθετικό των κυανόλευκων, Ντένις Επστάιν, στο κεφάλι, και με ασίστ προωθήθηκε στον αστράγαλο του Γιαννούλη, προκαλώντας στον τελευταίο ένα ελαφρύ πρήξιμο. Τυχερός στην ατυχία του, ο Ντενίς Επστάιν, που τα θρύμματα των γυαλιών δεν τον βρήκαν στο μάτι. Χρειάστηκε ωστόσο να γίνουν τρία ράμματα στο αυτί.

Ο επιμελητής του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ηρακλή, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, δήλωσε πως μοιάζει με προμελετημένη ενέργεια, καθώς έγινε δυόμισι ώρες μετά τον αγώνα. Αποδίδει στην ψυχραιμία του οδηγού και στην τύχη την αποφυγή χειρότερων συνεπειών και ελπίζει το συγκεκριμένο συμβάν να αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός.

Ο Γερμανός, πρωταγωνιστής εντός κι εκτός γηπέδου το Σάββατο που πέρασε, φανερά σοκαρισμένος, σε συνέντευξη του, προσπάθησε να θυμηθεί το περιστατικό, μετέφερε την ταραχή και την αντίδραση της οικογένειας του, καταδικάζοντας τέτοιας φύσεως πράξεις.

«Φύγαμε από το γήπεδο και ήταν όλα καλά. Καθόμουν δίπλα στον οδηγό. Καθώς έβγαζα το τηλέφωνο για να επικοινωνήσω με τη γυναίκα μου, άκουσα ξαφνικά έναν έντονο θόρυβο και μετά είδα γυαλιά γύρω μου και πάνω μου. Στο πρόσωπο ήμουν γεμάτος αίματα. Έχασα για μερικά λεπτά τις αισθήσεις μου κι έπεσα κάτω. Έπειτα, ήρθε το ασθενοφόρο και πήγαμε στο νοσοκομείο».

Όσο για την οικογένεια του και την άποψη του για τη συγκεκριμένη ενέργεια σε βάρος της ομάδας του, είπε: «Η σύζυγος μου ήταν ανήσυχη και είναι λογικό. Δε συμβαίνουν καθημερινά αυτά. Αναρωτιέμαι γιατί δε μας συνόδευε αστυνομία κατά τη μεταφορά μας από το γήπεδο στη Μίκρα, ωστόσο ακόμη δεν έχω αποφασίσει αν θα κινηθώ νομικά. Απλά σκέφτομαι ότι αυτό δεν μπορεί να λέγεται ποδόσφαιρο και δεν ξέρω τους πραγματικούς λόγους για να παίζει κανείς ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο δεν είναι το μόνο σημαντικό στη ζωή».