Σα να έχει εμπνευστεί από τον Mr Miyage, η Liverpool σηκώθηκε από το καναβάτσο και εξαπέλυσε μια φοβερή επίθεση στη Manchester United το Σάββατο και η τελική νίκη με 1-4 είχε μεγάλες επιπτώσεις, λέει ο Feizal Rahman.Σπάνια, τα μεγάλα παιχνίδια της Premier League ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις, ή εγγυώνται τη θεωρητική σημασία τους, αλλά το 1-4 της Liverpool επί της Manchester United το Σάββατο ήταν μια υπενθύμιση για το πόσο ωραίο είναι το άθλημα. Όμως, όσο κι αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα ενός αγώνα και έχουμε φτιάξει το σενάριο στα θνητά μυαλά μας, μία στις τόσες το άσβεστο πνεύμα του ποδοσφαίρου ρίχνει μια βόμβα, αφήνοντάς μας έκπληκτους με το μεγαλείο του.
Στις 14 Μαρτίου, 1998, η Arsenal ταξίδεψε στο Manchester για ένα μεσημεριανό παιχνίδι με τη United, που ήθελε να εξασφαλίσει τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο στην Premiership. Ένα μοναδικό γκολ από τον μικροκαμωμένο μέσο της Arsenal, Marc Overmars, άλλαξε τη φαινομενικά αναπόφευκτη ροή της ιστορίας και ήταν η αφορμή για μια σειρά νικών, που είδε τους «Κανονιέρηδες» να ξεπερνούν τη διαφορά των 11 βαθμών της United, για να κερδίσουν τον πρώτο τους τίτλο με προπονητή τον Arsene Wenger.
Έντεκα χρόνια μετά από εκείνη την ημέρα, οι θεοί του Ποδοσφαίρου ίσως προσπάθησαν να μας δώσουν ένα σημάδι, καθώς η Liverpool - χωρίς πρωτάθλημα για 19 χρόνια - έκανε μια πολύ καλύτερη εμφάνιση για να ταράξουν ακόμα ένα παιχνίδι στο Old Trafford και να δώσουν μια περίεργη τροπή στην πλοκή τα φετινής ιστορίας.
Για το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων τεσσάρων μηνών, επιτράπηκε στη Manchester United να φτάσει στην κορυφή με παιχνίδια κόντρα σε άτολμα θύματα, που επέδειξαν κολακευτική παράδοση, εκφοβισμένα από τη θέση της Πρωταθλήτριας Ευρώπης και Κόσμου. Αλλά, το Σάββατο, η Liverpool στάθηκε γενναία στην τυραννία και όπως ο Daniel LaRusso στο Karate Kid, έδωσε την κλωτσιά πελαργού στον εφησυχασμένο εχθρό της.
Ίσως η ευφορία από τη διάλυση με 4-0 της Real Madrid το βράδυ της Τρίτης είχε βραχυκυκλώσει τους παραληρητικούς τακτικούς υπολογισμούς στο μυαλό του προπονητή Rafael Benitez, και γι' αυτό η Liverpool ήταν ο αμείλικτος Mr Hyde του Champions League και όχι ο καλοσυνάτος Dr. Jekyll της Premier League.
Δείχνοντας επιβλητικό χαρακτήρα. τόσο σπάνιο σε εγχώρια διοργάνωση, οι φιλοξενούμενοι ήταν ικανοί να ανατρέψουν το 1-0, ισοφαρίζοντας μέσα σε πέντε λεπτά από την αποφασιστικότητα του εκπληκτικού Fernando Torres, του οποίου το τελείωμα δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, αφού είχε αφήσει τον δύσμοιρο Nemanja Vidic σε λήθαργο. Αφήνοντάς μας ν' αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν, καθώς Torres και Steven Gerrard έπαιζαν μόλις για ένατη φορά μαζί φέτος και ήταν ικανοί να συνδυαστούν εξαιρετικά, κερδίζοντας ένα πέναλτι, το οποίο είδε τη Liverpool να παίρνει το προβάδισμα.
Ήταν το διαβόητο ξέσπασμα, του προπονητή της Liverpool για το πώς η Manchester United παίρνει ευνοϊκές αποφάσεις, που συνέπεσε με την πτώση της ομάδας του στο πρωτάθλημα. Η ειρωνεία του να κερδίσει πέναλτι στο Old Trafford είναι σίγουρο ότι δεν θα περάσει απαρατήρητη ούτε από τον Benitez, ούτε από τον Sir Alex Ferguson και αυτό τονίστηκε περισσότερο με την αποβολή του Vidic και ίσως δώσει στον Ισπανό το δικαίωμα να πιστέψει ότι οι πράξεις του δικαιώθηκαν, αν και με κάποιο κόστος.
Δεν υπήρχε αμφισβήτηση των αποφάσεων και, προς τιμή της, η United δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες για τη θλιβερή εμφάνισή της. Αντιμετωπίζοντας έναν άφοβο αντίπαλο, σημαντικοί ποδοσφαιριστές έκαναν λίγα πράγματα για να δικαιολογήσουν τη φήμη τους. Εκτός από το να ευστοχήσει στο πέναλτι του 23ου λεπτού, ο Cristiano Ronaldo φάνηκε περισσότερο σαν τον Ronald McDonald για τη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, ενώ το «μίσος» τοιυ Wayne Rooney για τη Liverpool φάνηκε ελάχιστα και τελικά δεν ήταν αρκετό για να σπάσει την άμυνα των «Κόκκινων».
Έχοντας βγει εκτός εαυτού στο αντίστοιχο περσινό παιχνίδι, ο Javier Mascherano έλεγξε το κέντρο με ηρεμία και σε συνδυασμό με τον πολλάκις κακολογημένο Lucas Leiva, εκμηδένισαν το αντίπαλο δίδυμο των Michael Carrick και Anderson. Οι δύο τελευταίοι αποχώρησαν στην τριπλή αλλαγή, που φάνηκε περισσότερο σαν σημάδι απελπισίας, παρά στρατηγικής. Γι΄ αυτούς τους παίκτες, που όλα τους πήγαν κατ' ευχή για πολύ καιρό μέσα στη σεζόν, αυτό ήταν ένα μεγάλο σοκ στο σύστημα και ίσως ένα, που θα διαλύσει την, μέχρι τώρα, άφθαρτη αυτοπεποίθηση. Κάθε μεγάλη ομάδα επιτρέπεται να έχει μια κακή μέρα, αλλά κανείς νιώθει ότι αυτό ίσως είναι κάτι περισσότερο.
Η Liverpool απ' την πλευρά της έχει να κάνει ακόμα αρκετή δουλειά. Δεν είναι οι εμφανίσεις της με τις ομάδες, που διεκδικούν τον τίτλο, που την έριξαν στη βαθμολογία, αλλά η επαναλαμβανόμενη ανικανότητά της να «τελειώσει» πιο αδύναμους αντιπάλους, όπως κάνει η United. Για την ακρίβεια, η ομάδα του Anfield έχει πάρει 13 βαθμούς από τα πέντε παιχνίδια της με τις υπόλοιπες των «Τεσσάρων Μεγάλων» φέτος, όσους κατάφεραν να πάρουν σε 17 προηγούμενες αναμετρήσεις. Η United εν τω μεταξύ, έχει πάρει μόλις τέσσερεις.
Με την Arsenal, που ανακάμπτει, να έχει να επισκεφτεί το Old Trafford - και ένα ντέρμπι του Manchester, που η United έχει κερδίσει πέντε φορές στις τελευταίες 14 αναμετρήσεις να την περιμένει - ίσως υπάρχει ακόμη ζωή στη μάχη για τον τίτλο. Καθώς η Liverpool - όπως και η αναγεννημένη Chelsea (12,00 και οι δύο για να κατακτήσουν τον τίτλο) - η United ίσως τεθεί υπό πίεση για πρώτη φορά φέτος (1,20 για να παραμείνει Πρωταθλήτρια) και θα είναι ένα σοβαρό τεστ, που αξίζει να δούμε πως θ' αντιμετωπίσει.
Πάντως, ότι και να γίνει στο τέλος Μαΐου, η υπόλοιπη Premier League θα πρέπει να αντλήσει έμπνευση από το αποτέλεσμα του Σαββάτου. Δεν ήταν απλά νίκη της Liverpool, αλλά νίκη του ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου