14 Ιουλίου 2009

Μοριέντες: Ψάχνοντας το "λιμάνι" του


Ο Φερνάντο Μοριέντες Σάντσες (όπως είναι το πλήρες όνομα του) δικαίως συγκαταλέγεται μέσα στους κορυφαίους επιθετικούς που ανέδειξε η Ιβιρική Χερσόνησος και δη η Ισπανία, τα τελευταία 20 χρόνια, με τον ίδιο να αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, μέρος των πλούσιων ικανοτήτων του και του αστείρευτου ταλέντου του.
Γεννημένος στις 5 Απριλίου 1976 στην πόλη Σίγερος (προάστιο της Εξτρεμαδούρα), πρωτόπαιξε ποδόσφαιρο επαγγελματικά σε ηλικία μόλις 16 ετών, όταν ντεμπουτάρισε στην Primera Division με τη φανέλα της Αλμπαθέτε.

Στα επόμενα δύο χρόνια, ο Μοριέντες αγωνιζόταν κυρίως ως αλλαγή, πρόλαβε όμως να σημειώσει πέντε γκολ σε 22 αγώνες, ενώ μοίρασε και αρκετές ασίστ. Τα καλύτερα για τον ίδιο όμως, ήρθαν το καλοκαίρι του 1995, όταν πήρε τη μεταγραφή του για την Σαραγόσα, τα 28 γκολ με τη φανέλα της οποίας (σε 68 αγώνες) αποτέλεσαν το καλύτερο διαβατήριο για το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Ηταν το καλοκαίρι του 1997, όταν δαπανήθηκαν πάνω από 26 εκ. ευρώ για να πειστεί η Σαραγόσα να πει το "ναι" στην παραχώρηση του σε μία από τις μεγαλύτερες (ίσως την μεγαλύτερη) ομάδες του πλανήτη.

Ο λόγος για την Ρεάλ Μαδρίτης, τη φανέλα της οποίας φόρεσε το 1997 και έναν χρόνο μετά σήκωσε το Champions League, έχοντας μάλιστα καθιερωθεί μεταξύ των βασικών. Επίτευγμα αν μη τι άλλο σημαντικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε να "εκτοπίσει" ονόματα όπως ο Μιγιάτοβιτς, ο Σούκερ, αλλά και ο -νεαρός και ανερχόμενος τότε- Ραούλ. Παρόλα αυτά, ο Μοριέντες έκλεισε τη χρονιά με 12 γκολ σε 33 αγώνες, "παίρνοντας" σπίτι του τη φανέλα του βασικού, για τα επόμενα χρόνια που θα ακολουθούσαν.

Η διεθνής καταξίωση για τον Μοριέντες, μέσω της εθνικής ομάδας, είχε ήδη ξεκινήσει μέσω των μικρών ομάδων της Ισπανίας, από το 1995. Ολα αυτά μέχρι το 1998, όταν ο ποδοσφαιριστής κλήθηκε στην πρώτη ομάδα της χώρας του, πετυχαίνοντας μια εκπληκτική επίδοση. Στα πρώτα τρία παιχνίδια που αγωνίστηκε, σημείωσε από δύο γκολ, φτάνοντας συνολικά τα έξι! Κάπως έτσι "κλείδωσε" και τη θέση του στην εθνική του ομάδα και όλα έδειχναν ότι η Ισπανία βρήκε τον επόμενο ηγέτη της. Εξάλλου, ήταν ο μοναδικός που "διασώθηκε" από το "ναυάγιο" της εθνικής του στην τελική φάση του Μουντιάλ του 1998 στην Γαλλία, όπου πρόλαβε να σημειώσει δύο γκολ στον όμιλο, στην απογοητευτική πορεία της χώρας του.

Στα επόμενα τέσσερα χρόνια στην Μαδρίτη, κατάφερε να κερδίσει ακόμα δύο Champions League, φτάνοντας συνολικά τα τρία σε έξι χρόνια! Το 2002 μάλιστα, ήταν και ένας εκ των κορυφαίων της εντυπωσιακής πορείας της "βασίλισσας", ενώ την ίδια χρονιά πραγματοποίησε και προσωπικό ρεκόρ σκοραρίσματος, σημειώνοντας πέντε γκολ στο παιχνίδι κυπέλλου με την Λας Πάλμας, έχοντας χάσει και πέναλτι! Για την ιστορία η Ρεάλ επικράτησε με 7-0.

Πλήρωσε την πολιτική των "Γκαλάκτικος"

Το πρώτο μέρος της σπουδαίας καριέρας του Μοριέντες, ολοκληρώθηκε -όχι πάντως άδοξα- το 2002 στην Ρεάλ, καθώς παρότι μεταξύ των σημαντικότερων περιουσιακών στοιχείων των "μερένχες", έμελλε να θυσιαστεί και αυτός στην πολιτική της δημιουργίας των "Γκαλάκτικος", από τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Η έλευση του Ρονάλντο στη Μαδρίτη, σε συνδυασμό με την παρουσία του Ραούλ στο αρχικό της "Βασίλισσας", γύρισαν ανάποδα την κλεψύδρα, για την στιγμή που θα αποχαιρετούσε το "Σαντιάγκο Μπερναμπέου".

Ο ίδιος δεν τα παράτησε βέβαια και έμεινε στην Μαδρίτη τον πρώτο χρόνο, παρά το γεγονός ότι εκτός των Ραούλ και Ρονάλντο, στις επιλογές του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε υπήρχαν και οι Γκούτι, Πορτίγιο, με αποτέλεσμα ο Μοριέντες να ολοκληρώσει τη χρονιά με 15 συμμετοχές, εκ των οποίων μόλις οι 3 ως βασικός. Λίγους μήνες πριν, η Ρεάλ ήταν έτοιμη να τον παραχωρήσει έναντι 22 εκ. ευρώ σε μία εκ των Τότεναμ, Μπαρτσελόνα, ωστόσο ο ίδιος αρνήθηκε πράγμα που έπραξε και στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, κόβοντας την όρεξη σε Σαραγόσα, Ρόμα και Μίλαν.

Το καλοκαίρι του 2003 αποφάσισε να αλλάξει παραστάσεις, δοκιμάζοντας την τύχη του στο Πριγκιπάτο του Μονακό, αγωνιζόμενος εκεί για έναν χρόνο με τη μορφή δανεισμού. Στην Μονακό μάλιστα, είχε τις πρώτες του επαφές με... Ελλάδα, καθώς αφενός υπήρξε συμπαίκτης με τον Ακη Ζήκο, αφετέρου αντιμετώπισε την ΑΕΚ στη φάση των ομίλων του Champions League, σκοράροντας μάλιστα δις, στο εμφατικό 4-0 των γάλλων επί της ελληνικής ομάδας. Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, ο Μοριέντες έφτασε στην πηγή του τέταρτου Champions League, αλλά αυτή που... "ήπιε νερό" τελικά ήταν η Πόρτο, που επικράτησε με 3-0 στον τελικό του Γκελσενκίρχεν.

Εναν χρόνο αργότερα, επέστρεψε στην Μαδρίτη ελπίζοντας ότι οι επιδόσεις του θα τον καθιερώσουν, ωστόσο η έλευση του Μάικλ Οουεν στο Μπερναμπέου, είχε ως αποτέλεσμα τις 13 μόλις παρουσίες (όλες ως αλλαγή) του ισπανού στην 11άδα των "Γκαλάκτικος". Στο τέλος της χρονιάς, αποφάσισε να αποχαιρετίσει οριστικά το "Μπερναμπέου", με την Λίβερπουλ να είναι ο επόμενος σταθμός του και την μεταγραφή του να κοστίζει στους "ρεντς" περίπου 6,5 εκ. ευρώ.

Ούτε και εκεί κατάφερε να στεριώσει όμως, καθώς αγωνίστηκε μεν σε 41 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 8 γκολ, αποχώρησε δε το 2006, για χάρη της Βαλένθια. Οι "νυχτερίδες" ήταν ο τελευταίος του ποδοσφαιρικός σταθμός, όπου σε τρία χρόνια και 60 αγώνες, πέτυχε 19 τέρματα, κερδίζοντας την αίγλη του παρελθόντος, αλλά και κάποιες ακόμα ευκαιρίες στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της ομάδας του όμως, τον έφεραν μαζί με αρκετούς ακόμα συμπαίκτες του, στην πόρτα της εξόδου, το καλοκαίρι του 2009.

Δεν υπάρχουν σχόλια: